Muhafazakar ! ve Demokrat..

Tayip Erdoğan, partisini “Muhafazakar Demokrat” diye tanımlamış. Daha önceleri gazetelerde bazı köşe yazarlarının da bu hataya düştüğünü görmüştüm. Sorun, falan parti veya filanca partiler değil bu yazımda. Dikkat ediniz.. Tanım.. ve tanımdaki çelişki.. Yani, biliniz, bu vatandaş hiçbir partiyi desteklemiyor. Partileri (veya kişileri) değil, fikirleri irdeleyor. Eşlik eder misiniz?

“Muhafazakar Demokrat” ta(nı)mlamasında izafe edilen ve izafe olunan iki kavram üzerinde kısaca duralım.

‘Demokrat’ sıfatı ecnebî lisanındaki ‘Democracy’ (Demokrasi) kelimesinden türemiştir. Ama ne hikmettir bilinmez kimse henüz tam tanımlayamamış bu ‘demokrasi’yi. [1] Yani, dünyanın her köşesine, işgal, savaş vs. zoru ile olsa da götürülmek istenen ama buna rağmen kimsenin tam uygulamadığına inanılan ne idiği belirsiz bir söylem. Uygulandığı ülkelerde ise genellikle egemen kesim tarafından her yana çekilebilen bir bilmece; DEMOKRASİ.. ve bir o kadar kıvırtkan, DEMOKRAT..

‘Muhafazakâr’ ise Arap lisanındaki (değişim, zarar ve sair afetlerden) koruma-saklama anlamlarına sahip ‘HaFeZe’ kelimesinden türemiştir. Bu bağlamda dini ve kültürel değerlerini (akıl kabında) saklayana ‘Hafız’ ve (gayretleriyle-çalışmalarıyla) içtimai hayatta koruyana ‘Muhafız’ denir. [Muhafazakar yani; muhafaza ehli.. Koruyucu..]

Tanımları ister farklı şekilde yapılsın, ister hiç yapılmasın bu iki kelime nasıl beraber kullanılıyor –hem de tamlama olarak- şaşırmamak elde değil.. Biri (tanımı yapılmadığından veya her yana çekilmesi istendiğinden) değişken, diğeri ise değişime karşı olan..

Muhafazakar, yüce değerlerine kökten bağlı kişiye denir.. Değişime karşı olandır Muhafız.. Her an zinde ve teyakkuzdur.. İslam da bunu gerektirmekte.. İranlı bir yetkilinin dediği gibi “Değişime Hayır.. Gelişime (ve İlerlemeye) Evet..” der Muhafazakar..

Demokrasi ve Laiklik ise birer yeniliktir, yani değişim.. Dinimizde, dilimizde ve tarihimizde yeri yoktur.. [2] Yabancıların icadı, yine yabancı fikirlerdir..

Bu durumda Muhafazakar Demokrat olamaz.. Demokrat Muhafazakar da.. Çünkü Muhafaza edilen ve edilmesi gereken 14 asır evvel insanlığa gelmiş olan değerlerdir. Demokrasiyi ve laikliği muhafazadan bahsedilmesi ne de saçma geliyor..

(Değişim olan ve bu yüzden dince reddedilmesi gereken) Demokrasi ve Laikliği, (muhafaza edilmesi gereken) İslam ve Cumhuriyet (ya da bu ikisinin terkibi olan; İslam Cumhuriyeti) ile karıştırmak… İşte, en büyük hatamız budur..

İşin aslını öğrenmek için gerçek bir Muhafazakârı dinleyelim;

“…benden sordular ki: “Cumhuriyet hakkında fikrin nedir?”

Ben de dedim: “Eskişehir mahkeme reisinden başka daha sizler dünyaya gelmeden ben dindar bir cumhuriyetçi olduğumu (İslam Cumhuriyeti fikrini savunduğumu) elinizdeki tarihçe-i hayatım ispat eder. Hülâsası (özetle) şudur ki: O zaman şimdiki gibi, hâli bir türbe kubbesinde inzivada idim. Bana çorba geliyordu. Ben de tanelerini karıncalara verirdim, ekmeğimi onun suyuyla yerdim. İşitenler benden soruyordular. Ben de derdim: Bu karınca ve arı milletleri cumhuriyetçidirler. O cumhuriyetperverliklerine (Cumhuriyeti sevmelerine) hürmeten, tanelerini karıncalara verirdim.”

Sonra dediler: “Sen Selef-i Salihîne (geçmiş salihlere) muhalefet ediyor (onlara aykırı davranıyor)sun.”

Cevaben diyordum: “Hulefâ-i Râşidîn (dört halife), her biri hem halife, hem reis-i cumhur (cumhurbaşkanı) idi. Sıddîk-ı Ekber (İmam-ı Ali a.s), Sahabe-i Kirama elbette reis-i cumhur hükmünde idi. Fakat mânâsız isim ve resim değil, belki hakikat-i adaleti (gerçek adaleti) ve hürriyet-i şer’iyeyi (şer’i özgürlüğü) taşıyan mânâ-yı dindar cumhuriyetin reisleri (İslam Cumhuriyetinin başkanları) idiler.”

İşte, ey müddeiumumî (savcı) ve mahkeme âzâları.

Elli seneden beri bende bulunan bir fikrin aksiyle beni itham ediyorsunuz (suçluyorsunuz). Eğer (İslam Cumhuriyeti’ni değil de) lâik cumhuriyet soruyorsanız, ben biliyorum ki, lâik mânâsı, bîtaraf (tarafsız) kalmak, yani hürriyet-i vicdan düsturuyla, dinsizlere ve sefahetçilere ilişmediği gibi, dindarlara (muhafazakarlara) ve takvâcılara da ilişmez (karışmaz) bir hükûmet telâkki ederim (anlarım). On senedir ki hayat-ı siyasiye (siyasetten) ve içtimaiyeden çekilmişim. (Bu yüzden) Hükümet-i cumhuriye (Cumhuriyet hükümetinin gerçekte) ne hal kesb ettiğini (aldığını) bilmiyorum. El’iyâzü billâh (Allah korusun), eğer dinsizlik hesabına imanına ve âhiretine çalışanları(n aleyhine ve onları) mes’ul edecek (sorumlu tutacak) kanunları yapan ve kabul eden bir dehşetli şekle girmişse, bunu size bilâperva ilân ve ihtar ederim ki, bin canım olsa, imana ve âhiretime feda etmeye hazırım. Ne yaparsanız yapınız, benim son sözüm “Allah bize yeter. O ne güzel vekildir.” (Âl-i İmrân; 173) olacak…” [3]

Üstad Hazretleri, sonraları başka bir yerde ilan ediyor ki;

“… muarızlarımız olan zındıklar ve münafıklar, istibdad-ı mutlaka (baskıcı-zorba yönetime) “cumhuriyet” (gibi yüce bir) nâmı (ismi) vermekle, irtidad-ı mutlakı (dinden uzaklaşmayı-dönmeyi) rejim altına (devlet desteğine) almakla, sefahet-i mutlaka (beyinsizliğe yine) “medeniyet” (çağdaşlık) ismi (adını) vermekle, cebr-i keyfî-i küfrîye [4] “kanun” ismini takmakla hem sizi iğfal, hem hükümeti işgal, hem bizi perişan ederek, hâkimiyet-i İslâmiyeye ve millete ve vatana ecnebi hesabına (yabancıların faydasına) darbeler vuruyorlar…” [5], [6]

————————

Dipnotlar;

[1]- Genelde “halkın kendi kendini yönetmesi” şeklinde yorumlanıyor demokrasi.. Ama, halkın kendi kendini yönetmesi ‘Cumhuriyet’tir, ‘Demokrasi’ değil. İslam bu yüzden, Cumhuriyet yönetimine izin verir, Yüce Meleklerin veya daha farklı yüce varlıkların değil, insanlığın yine kendilerini İslam hükümleriyle idare etmesini ve yönetmesini emreder Kur’an. Bu yüzden yönetim olarak İslam Cumhuriyeti amaçlanmıştır. (Yeryüzünde, şu an, maalesef bu yönetim sistemini sadece İran kabul ediyor. İnşaAllah çoğalır bu ülkeler.)

[2]- Demokrasi, bazen de “Çoğunluğun isteğinin hüküm-fermâ (geçerli) olması” şeklinde yorumlanır. Gerçi, şahid olunan tüm Demokratik hükümetlerde bunun aksi gerçekleşmiştir; temsilci-vekil adını alan (ama temsille ilgisi olmayan) az bir grubun keyfî uygulamaları kanun kabul edilmiştir. Bu tanımdaki demokrasi gerçekten yaşanmış olsa bile İslamca yanlıştır. Zira; Allah (c.c) buyuruyor; “Eğer yeryüzündekilerin çoğunluğuna uyarsan seni Allah yolundan saptırırlar. Çünkü onlar sadece zanna uyarlar ve saçmalarlar.” (En’am Suresi, 116)

[3]- Said Nursî , Risale-i Nur; On İkinci Şua, sf. 992

[4]- cebr-i keyfî-i küfrîye: hem cebren (güç kullanarak-zorbalıkla), hem keyfi olarak (nedensiz ve gerekçesiz – nereye eserse), hem de küfür yönünde kanunlar çıkarma..

[5]- Said Nursî, Risale-i Nur; Onikinci Şua, sf. 995

[6]- Başka yerde de; “Sâbık (önceki) mahkemelerde dâvâ ettiğim ve hüccetlerini (delillerini) gösterdiğimiz gibi, bizim gizli düşmanlarımız ve hükûmeti iğfal ve bir kısım erkânını evhamlandıran ve adliyeleri aleyhimize sevk eden resmî ve gayr-ı resmî muarızlarımız, ya gayet fena bir surette aldanmış veya aldatılmış veya anarşilik hesabına gayet gaddar bir ihtilâlcidir veya İslâmiyete ve hakikat-i Kur’ân’a karşı mürtedâne mücadele eden bir dessas zındıktır (fitneci kafirdir) ki, bize hücum etmek için istibdad-ı mutlaka (zorba yönetime) cumhuriyet namını vermekle, irtidad-ı mutlakı (dinden dönmeyi) rejim altına almakla, sefahet-i mutlaka (beyinsizliğe) medeniyet (çağdaşlık) namını takmakla, cebr-i keyfî-i küfrîye kanun namını vermekle hem bizi perişan, hem hükûmeti iğfal, hem adliyeyi bizimle mânâsız meşgul eylediler.” (Ondördüncü Şuâ; sf, 1037)

2008 yılında kaleme alınmış bir yazı..